1988 թվականի երկրաշարժի փլատակները դեռ թարմ էին, երբ փլուզվեց աշխարհի ամենամեծ կայսրությունը: Ֆիզիկական, բարոյական, տնտեսական ու սոցիալական փլատակների տակ մնացած, ունեզրկված, արնաքամ, անզեն մի փոքրաթիվ ժողովուրդ ապրելու ուժ գտավ և իր պատմական հողերն ազատագրեց դարավոր գերությունից:

Տէր ողորմեա, Տէր ողորմեա, Տէր ողորմեա: Քրիստոս, Որդի Աստուծոյ, անոխակալ եւ բարեգութ, գթա քո արարչական սիրովդ ի հոգիս հանգուցեալ ծառայից քոց:

«Վարդապե՛տ, Քեզ համար բնավ հոգ չէ՞, որ ահա մենք կորչում ենք» (Մարկ 4; 38): «Տե՛ր, Քեզ փույթ չէ՞, որ քույրս ինձ մենակ է թողել ծառայության գործի մեջ. արդ ասա՛ դրան, որ օգնի ինձ» (Ղուկ. 10; 40):

Աստուած բազումողորմ, Խնայեա յայարածս քո, Հայր ամենակալ, եւ ողորմեա՛:

Կիսազզվում եմ, կիսազզվանք, կիսակարոտ, կիսաերկիր, կիսակույս, կիսասուրբ, կիսաապաշխար, կիսախոստովանող և այլն։

Տէր Աստուած մեր, հրեշտակի խաղաղութեան յա՛նձն արա զանձինս մեր, Տէ՛ր զօրութեանց, որ եկեալ պահեսցէ զմեզ անխռովս ի տուէ եւ ի գիշերի, յարթնութեան եւ ի հանգստեան մերում, զի Դու ես արարիչ լուսոյ եւ հաստատիչ գիշերի:

Հա՛յր գթութեանց եւ Աստուա՛ծ ամենայն մխիթարութեանց, որ մխիթարես զմեզ յամենայն նեղութեան մերում...

ԶՔեզ, որ յամենայնի գթած եւ մարդասէր Տէրդ ես, աղաչեմք հանապազ, զի զօրացուսցես զմեզ օր ըստ օրէ կալ ի կարգի կրօնաւորութեան մերում:

Վերջերս իմ սպասավորության վերաբերյալ տարբեր հարթակներում քննարկումներ եղան: Ուստի, հետագա տարակարծություններից խուսափելու համար, ցանկանում եմ ամենքիդ տեղեկացնել, որ շարունակում եմ եկեղեցական սպասավորությունս բերել Տաթևի վանքում, սակայն, առողջապահական որոշակի նկատառումներով պայմանավորված, ներկայումս ընդհանրական Սուրբ Պատարագ չեմ մատուցում։ Հորդորում եմ որևէ ձևով անհարկի չհոլովել իմ անունը, առավել ևս չվերագրել ինձ այնպիսի անհամեստ հավակնություններ, որոնք պարկեշտ չեն:

Ի մերձենալ երեկոյիս համաբառնամք զձեռս մեր ի սրբութիւն, զոր ինչ մեղաք այսօր խորհրդով, բանիւ կամ գործով՝ ի յանկողինս մեր զղջանալով, խոստովան լինելով զգաղտնիս սրտից մերոց ծածկագիտիդ Աստուծոյ, յուսալով յողորմութիւն Քո: